Heel bijzonder.
Op een mooie warme zaterdagmiddag in september in 2024 zaten Willem Tuinman en ik op ons favoriete plekje aan de rand van het korfbalveld te praten, terwijl we zaten te kijken naar het intrainen van het eerste team voor de komende wedstrijd. We zaten ons af te vragen hoe lang we elkaar eigenlijk al kenden. We speelden al tegen elkaar als aspirant en als junior. Willem speelde bij de korfbalvereniging O.W.K te Oostwold en ik bij de korfbalvereniging het Noord Oosten in de stad Groningen, in de Korrewegwijk.
Na wat rekenen blijkt dat wij elkaar dus al ongeveer zeventig jaar kennen.. Ja ja… jullie lezen het goed, echt ongeveer 70 jaar. Onvoorstelbaar he In 1963 ben ik gestopt bij het Noord Oosten. Wij gingen trouwen en in Assen wonen. Daar zijn Rienus en Wim geboren. Op een dag moest ik naar onze huisarts voor een inenting van Wim en ik vertelde aan de arts dat wij gingen verhuizen naar Zuidlaren en dus niet weer bij hem terug kwamen. Hij zei toen tegen mij dat in Zuidlaren zich net een jonge, pas afgestudeerde huisarts gevestigd had. Ga daar maar heen. Die is van alle nieuwe zaken op de hoogte. Dus ik heb ons overgeschreven naar die arts in Zuidlaren.
Op 19 september 1968 zijn wij verhuisd naar Zuidlaren . Een hele happening. Wij woonden zes hoog. Alle meubilair moest naar beneden getakeld worden. Ook de lievelingsberen van Rienus en Wim werden apart naar beneden getakeld. Tot grote vreugde van de jongens. Op 24 september ging ik met de jongens met de bus naar Groningen naar de verjaardag van opa. Wim valt daar van een hekje en had een gat in de voorhoofd. De bovenbuurman van mijn schoonouders was chauffeur op de ambulance. Hij was net thuis en bracht Wim en mij naar het ziekenhuis. Daar werd de wond gehecht en ik moest over drie dagen contact opnemen met mijn huisarts. Dat heb ik gedaan. En wie belt er aan bij onze voordeur. Willem Tuinman. Leuk. Na het bekijken van de wond zei hij direct al, je kunt nu mooi wij ons komen korfballen, wij hebben hier ook een vereniging opgericht. Nu dat heb ik toen niet direct gedaan. Ik ben weer gaan volleyballen.
Willem had toen een maatschap met dokter Mees (senior) en zij hadden de prakrijk aan de Brink. Aan deze praktijk was ook een apotheek verbonden. Als je dus op spreekuur moest bij Willem, kon je ook direct de medicijnen meekrijgen. Die kreeg je dan van Tea. (Zij was apothekersassistente). Zo leerden we Tea kennen. In 1970 werd Gea geboren. Willem deed de bevalling. Toen ik na zes weken voor controle bij Willem kwam, was mijn vraag: mag ik weer volleyballen? Het antwoord was ‘nee’. Ik keek hem verbaasd aan. Hij zei tegen mij, je mag alleen maar korfballen. Nu, dat heb ik toen gedaan. Ik ben weer gaan trainen en daar leerde ik ook Tea beter kennen. We werden goede vrienden. Na twee keer trainen werd ik weer opgesteld om te spelen. Ook Piet is toen lid geworden en hij was ook altijd heel enthousiast. We hadden een leuk team en ook een heel gezellig team. We werden een paar jaren achter elkaar kampioen. En we promoveerden jaar na jaar. Super Onze kinderen kwamen bij elkaar in de klas te zitten, werden ook Ritola lid natuurlijk en gingen ook buiten de school veel met elkaar om.
Wij speelden eens een wedstrijd in zuid Drenthe. De kinderen waren ook mee. Ineens een heel lawaai. Waren ze de in de bomen geklommen die naast het veld stonden. Ze zwaaiden in de bomen en slaakten strijdkreten. Wij schrokken natuurlijk enorm. De scheids stopte direct de wedstrijd en wij konden ze weer uit de bomen roepen. Wij waren allemaal blij dat ze weer gezond en wel op de begane grond stonden. Zij waren boos, omdat het net zo leuk was. Daarna konden we de wedstrijd weer verder spelen.
Ger en Roelf gingen veel met Rienus en Wim surfen op het Zuidlaardermeer. Direct uit school of hele zondagen. Greanne moest voor haar eindexamen van de kweekschool blokfluit leren spelen. Ze moest allerlei kinderliedjes kunnen spelen. Dat vond ze moeilijk. Dus kwam ze vaak op een zondagavond oefenen samen met Rienus achter de piano. In 1972 gingen we voor de eerste keer op Hemelvaartskamp naar Ommen. Met 4 gezinnen (12 kinderen) gingen we toen heen. De volgende dag kwamen er nog 8 junioren om te trainen. Het was direct al een leuk kamp en dat is het 50 jaar later nog steeds. Heel bijzonder dat dat zo kan. Ik denk dat er in Nederland niet veel sportverenigingen zijn die zo veel jaren met zo’n grote groep kunnen gaan kamperen. Wij hadden een grote tent en de eerste jaren kwam iedereen ’s avonds samen bij ons in de voortent. Heel gezellig. We zaten een keer met 26 personen in onze voortent. Op kleine vissersstoeltjes of gewoon op de grond. En onze kinderen sliepen gewoon rustig door. Op de maandagavond voor de Zuidlaardermarkt verzamelden allemaal vrienden van Rienus en Wim zich bij ons thuis. De fietsen werden achter het huis geplaatst enz. Wij woonden het dichtst bij het feestgebeuren. Er werd wat gedronken en dan gingen ze met elkaar naar het feestgebeuren. Op weer zo’n maandagavond hebben Roelf en Marian “verkering” gekregen en de eerste kus is bij ons in de keuken gegeven. En al een paar jaren gaan Roelf, Marian, Rienus en Marlize een goede week zeilen in Griekenland. Heel gezellig. Leden van de Tuinmanfamilie kunnen voor een fijne schoonheids- of pedicurebehandeling bij Gea terecht. Wat ze ook weer heel prettig vinden. En zo kwamen onze families steeds weer samen. Niet het hele jaar. Maar wel altijd op een leuke en gezellige manier.
En de klap op de vuurpijl is natuurlijk dat volgend jaar de oudste kleinzoon van Willem en Tea (Willem-Jan) gaat trouwen met de oudste kleindochter van Piet en mij (Tessa).
Heel bijzonder? Zelfs grandioos…
Adry
