Samen naar een toekomstbestendige club ‘Ritola korfbal’
In de afgelopen jaren is er in de regio een hoop veranderd in het korfballandschap. Waar vroeger de uitwedstrijden van de E1 meestal op de fiets naar Hoogezand, Eexterveenschekanaal en Anloo afgedaan konden worden, staan nu de vervoerschema’s klaar naar Assen, Groningen en zelfs verder. Het leuke is; hier wordt niet over geklaagd; maar het wordt met enthousiasme ontvangen. Want het kan uiteraard ook nog erger. Typisch! Waar de situatie er niet makkelijker op geworden is, blijft onze club koning in positivisme. Mooi!
In omliggende dorpen zijn korfbalclubs als sneeuw voor de zon verdwenen. De pessimisten onder ons zullen er wel eens over nagedacht hebben: ‘Gaat dit dan ook voor onze club het lot zijn?’. Ik weet zeker dat na aankomende zaterdag, ons jeugdtoernooi en de jaarlijkse familiedag, niemand hieraan zal denken. Dit gaat onherroepelijk weer een gezellig succes zijn. Want zo zijn wij nou eenmaal als club. Mooi!
Ik zie jullie denken: ‘Maar beste Willem, als er dan helemaal niks veranderd is, waarom schrijf je dan zo dom?’. De afgelopen maanden heeft Mariëlle van der Veen (in de volksmond ook wel Mariëlle genoemd) geprobeerd om de trainersclub rond te krijgen voor komend seizoen. En hier begint het wat te wringen. Want hoewel we al krap zitten in de aantallen jeugdteams; Nu 7, waarvan 3 teams een viertal zijn. Waar dit vroeger wel eens 9, 10 of zelfs wel meer teams waren zonder viertallen. We hebben er geen trainers voor! Zelfs nu een aantal oudgedienden zich weer hebben aangemeld als trainer komen we minstens 3 trainers tekort. En dit terwijl de opbouw van de jeugd zowel in aantal als in kwaliteit begint met een goed trainersgilde. Niet mooi!
Wij als Ritola zijn enorm goed in de zaken rondom het korfballen: Hapje, drankje, dom ‘luln’, nog een hapje. Ik durf zelfs te beweren dan ongeveer 87% van de commissies draaien om deze 4 punten (vooral de laatste). Maar in de eerste plaats blijven wij een korfbalclub. En hierin zullen wij in de komende jaren alle zeilen moeten bijzetten om de club bloeiende te houden. Want zonder het korfballen, valt al het andere ook weg!
Mariëlle en ik hebben in de afgelopen weken (je mag mijn telefoon checken) welgeteld 77 keer te horen gekregen dat iemand geen tijd had om ons trainersteam te ondersteunen. Oké ik reken groepsapps mee. Maar dan nog! Wat is er dan veranderd waardoor wij veel minder aanwas hebben met mensen die kunnen ondersteunen? Hier heb ik mijn gedachten al meermaals op laten ronddwalen.
De jeugd moet meer, veel meer werken om enigszins rond te komen. Het leven is duurder geworden en niet in de laatste plaats; er is geen studiefinanciering meer. Dit maakt het niet makkelijker om 3 momenten in de week klaar te staan voor een team.
Het lijkt alsof de coronacrisis onze ietwat oudere generaties heeft doen beseffen waar het leven echt om gaat. Het gezin, de mensen om ons heen, werk, opleiding.
En terecht ook! Iedereen heeft in de afgelopen jaren wel een familielid of bekende gehad waarvoor gezorgd diende te worden. Mantelzorger zijn we tegenwoordig allemaal! En dat was tijdens de corona crisis niet altijd even makkelijk.
Ook is werken tegenwoordig niet meer hetzelfde. Voor veel bedrijven, instellingen en werkteams geldt dat ze onderbezet zijn. Dit kan energie vreten. Ik heb zelf een jaartje in het onderwijs gezeten. Ook daar is de nood hoog.
Samengevat denk ik dat de afgelopen jaren ons heeft doen beseffen dat het leven misschien wat kleiner gemaakt moest worden. En dat onderwijs, werk en vooral ook samenzijn en quality time met de mensen om je heen belangrijker zijn dan ooit. Mooi!
Dit prachtige principe van herverdeling in prioritering van het leven heeft tot nu toe tot effect gehad dat wij als club minder, veel minder vrijwilligers aan over hebben gehouden. Nu wil ik jullie heel graag even meenemen in het volgende:
De hierboven geschetste kernpunten in het leven van onderwijs, werk en samenzijn raken namelijk keihard met alle principes die in onze vereniging van toepassing zijn. Ik ken namelijk geen enkele succesvolle jeugdtrainer, scheidsrechter of commissie-/ bestuurslid van onze vereniging die de geleerde kwaliteiten niet heeft kunnen toepassen in zijn of haar werk of opleiding. Je leert zo ontzettend veel van jeugdtraining geven, fluiten en organiseren binnen onze club. Daar kan echt geen opleiding of werk tegenop. Bovendien kan je er zo ontzettend veel plezier aan beleven!
Voor het belang van samenzijn, en de functie van onze vereniging hierin, hoef ik niet ver terug in de tijd. 23 juli jongsleden stond bijna de hele club in de zaal toen er enorm emotioneel afscheid werd genomen van een rots in de branding van onze vereniging. De uitvaart van Piet heeft mij in ieder geval doen realiseren hoe mooi onze vereniging kan zijn in het verbinden van mensen.
Natuurlijk kan training geven, fluiten of het runnen van een commissie of bestuur soms energie vreten. Dat weten we allemaal. Maar als je je beseft wat deze club ons allemaal brengt, dan kan het niet zo zijn dat we dat laten glippen. Ten eerste hulde aan iedereen die in de afgelopen jaren iets voor onze vereniging heeft betekend! Zonder vrijwilligers zijn we nergens! En dus graag aandacht voor het volgende:
Kom helpen! Belangrijk hierbij is dat we de vrijwilligers op je juiste plek krijgen. Iedereen moet zijn of haar kwaliteiten op een zodanige manier inzetten zodat hij of zij daar juist energie van krijgt. Op die manier lukt het ons om samen de club draaiende te houden.
Dus jeugd, ouders, opa’s of oma’s, ooms en tantes, er zit weer een nieuw fantastisch seizoen aan te komen. Vind je het leuk om iets te betekenen voor onze club? En dat mag in alles zijn: Trainer, schoonmaak, organisatie, materiaalverzorging, bardienst of misschien juist wel weer als speler? Laat het mij (Willem-Jan) weten; 0614649309. Dan zorg ik dat je op de goede plek terecht komt!
Misschien ben je al wel actief? Kijk of je een ‘slapende’ commissie weer tot leven kan wekken? Pak het samen op! We hebben jullie nodig!
Mooi!
